Λαμβάνοντας υπόψη μάλιστα τη συνεχώς κλιμακούμενη τουρκική επιθετικότητα και το ευμετάβλητο περιβάλλον της Ανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής, η συνεργασία με το Ισραήλ είναι στρατηγικής σημασίας σε όλα τα επίπεδα.
Το σχέδιο νόμου που συζητάμε σήμερα αφορά σε μία τυπική διακρατική συμφωνία Κυβέρνηση προς Κυβέρνηση (G2G) συμφωνία-πλαίσιο για την προμήθεια αμυντικού υλικού. Πρόκειται για μία συμφωνία που καθορίζει το γενικό πλαίσιο συνεργασίας μεταξύ των Υπουργείων Άμυνας Ελλάδας και Ισραήλ στον εξοπλιστικό τομέα και στον τομέα γενικών υπηρεσιών. Περιγράφεται η διαδικασία και καθορίζονται οι γενικοί όροι που αφορούν στην προμήθεια αμυντικού εξοπλισμού και υπηρεσιών μεταξύ των μερών.
Για κάθε επιμέρους πρόγραμμα, μεταξύ των δύο χωρών, θα επέρχεται νέα Συμφωνία G2G, η οποία θα καθορίζει και τις λεπτομέρειες εκάστου εξοπλιστικού προγράμματος. Η Συμφωνία αυτή έχει καλύψει όλες τις περιπτώσεις, τις ενδεχόμενες οπτικές και εκφάνσεις, ακόμη και τις περιπτώσεις της εν συνεχεία υποστήριξης. Είναι μία, κατ’ αρχήν θα έλεγα, καλή συμφωνία-πλαίσιο, που θέτει τις διαδικασίες μιας λογικής συνεργασίας μεταξύ των δύο χωρών. Όλα βέβαια, θα εξαρτώνται πλέον, από τις ειδικές συμβάσεις G2G, μεταξύ των δύο μερών και θα είναι στο χέρι των ιθυνόντων να εξασφαλίσουν, για τις ένοπλες δυνάμεις, το κατάλληλο προϊόν, με όλη την αναγκαία υποστήριξη και την παροχή τεχνογνωσίας.
Ωστόσο, το Μνημόνιο Κατανόησης υπογράφτηκε 1η Νοεμβρίου του 2016 και η Συμφωνία έρχεται με μεγάλη καθυστέρηση, τέσσερα χρόνια σχεδόν μετά, προς Κύρωση. Εύλογα λοιπόν τίθενται κάποια ερωτήματα:
Ποιος είναι ο λόγος που οδήγησε στην προαναφερθείσα καθυστέρηση;
Γιατί πήρε τόσο χρόνο, 4 χρόνια, για να έρθει προς ψήφιση στη Βουλή, όταν μάλιστα, τρέχουν γεωπολιτικές εξελίξεις στην περιοχή μας και ταυτόχρονα, η συνεργασία μεταξύ των δύο Υπουργείων Άμυνας ξεκίνησε πριν την υπογραφή του Μνημονίου Κατανόησης του 2016 και συνεχίζεται μέχρι σήμερα;
Η Συμφωνία είναι η ίδια εξάλλου με το Μνημόνιο Κατανόησης του 2016. Συνεπώς, τυχόν επιχείρημα ότι μελετούσαν να βελτιώσουν τη Συμφωνία αυτή, δεν ευσταθεί. Εικασίες βέβαια, θα μπορούσαμε να κάνουμε πολλές, προκειμένου να πιθανολογήσουμε την καθυστέρηση, όπως: αν υπήρξε κάποια εμπλοκή, από την πλευρά των εμπλεκομένων φορέων ή του γραφείου νομοθετικής πρωτοβουλίας; Αν υπήρξε αδιαφορία, για να μην φανεί ίσως, ότι η προηγούμενη κυβέρνηση είχε έτοιμο το Μνημόνιο Κατανόησης και η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας απλώς το προώθησε, πιθανόν άλλες προτεραιότητες ή δεν ενημέρωσαν καλά οι αρμόδιοι υπηρεσιακοί παράγοντες την πολιτική ηγεσία. Σε καμία περίπτωση λοιπόν, δεν υπήρχε σοβαρός γεωπολιτικός λόγος, ούτε η προηγούμενη κυβέρνηση είχε παγώσει τις σχέσεις με το Ισραήλ. Αντιθέτως, συνεργάζονταν σε πολλά άλλα κρίσιμα θέματα και μάλιστα καλά.
Τέλος, θα πρέπει να μην ξεχνάμε, ότι η έναρξη των σχέσεων και της συνεργασίας της χώρας μας με το Ισραήλ, υπαγορεύτηκε, σε μεγάλο βαθμό, από τη διακοπή της επικοινωνίας και συνεργασίας μεταξύ του Ισραήλ και της Τουρκίας. Από το 2010 η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με Πρωθυπουργό τον Γιώργο Παπανδρέου, έκαναν τα πρώτα και σημαντικά βήματα.
Όποια και αν είναι η αιτία της καθυστέρησης λοιπόν, κρίνουμε σκόπιμο να μας ενημερώσετε, κύριε Υπουργέ. Ποιος είναι ο λόγος που οδήγησε στην προαναφερθείσα καθυστέρηση;
Κλείνοντας, θα έλεγα μόνο ότι, δεδομένου ότι στηρίζουμε την ενίσχυση της εθνικής άμυνας και τη στήριξη των εθνικών μας θεμάτων, λαμβάνοντας πάντα υπόψη τις εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή ενδιαφέροντος για τη χώρα μας, δεν μπορούμε παρά να στηρίξουμε την έγκριση της συγκεκριμένης Συμφωνίας.